Komposisi dan Taburan Penduduk Sebelum Merdeka

Tiga kaum yang terbesar dan utama di Tanah Melayu ialah Melayu , Cina dan India . Sebelum pertemuan tapak bijih oleh Long Jaafar pada tahun 1848 , majoriti penduduk Tanah Melayu terdiri daripada orang melayu.Hanya sebilangan kecil orang Cina yang datang Tanah Melayu sebagai pedagang dan membuka petempatan mereka di Melaka , Kuala Terengganu , Sungai Johor , Sungai Pahang dan Kelantan .Sementaraitu , sebilangan kecil orang India yang bekerja sebagai buruh di ladang kopi dan tebu pula terdapat di Pulau Pinang dan Sebeang Prai .

Pada petengahan abad ke-19 berlaku penghijrahan masuk kaum Cina dan India secara beramai-ramai ke Tanah Melayu. Fenomena ini berlaku ekoran dasar kolonial British yang membawa masuk kaum-kaum tersebut , terutama untuk tujuan sektor ekonomi . Pada abad ke-19 sebenarnya memperlihatkan penguasaan British ke atas struktur politik dan ekonomi Tanah Melayu secara meluas . Aktiviti perlombongan bijih timah merupakan sumber kekayaan Tanah Melayu yang dieksploitasi sepenuhnya oleh British

Untuk menyokong kegiatan ekonomi kapitalis , British telah membawa masuk buruh-buruh Cina dan India bukan sahaja untuk bekerja di tapak perlombongan tetapi juga di sektor ekonomi yang lain . Senario ini didapati berterusan hingga tercetus Perang Dunia Kedua . Penhijrahan secara besar-besaran ini telah mengubah struktur kependudukan asal Tanah Melayu .

Dari segi peratusan , peratus penduduk Melayu semakin kecil dari 54 % merosot menjadi 49 % pada tahun 1921 dan menurun lgi kepada 45% pada tahun 1931 .


Kaum Melayu

Orang melayu boleh ditafsirkan sebagai penduduk asal Tanah Melayu. Sehingga 1957 keseluruhan penduduk Melayu di Tanah Melayu berjumlah 2,427,834 orang, iaitu 49.8% daripada jumlah penduduk Tanah Melayu. Bagi negeri-negeri di pantai timur Semenanjung, penduduk Melayu ramai yang membuat kegiatan menangkap ikan(nelayan) dan bertani. Bagi kaum wanita di negeri Kelantan dan Terengganu pula, mereka bergiat dalam aktiviti perniagaan kecil-kecilan.   

Walau bagaimanapun, penguasaan ekonomi orang Melayu terhadap sektor ekonomi di negeri masing-masing semakin berubah dan merosot akibat campur tangan British dalam hal ehwal politik tempatan. Kemasukan buruh asing secara beramai-ramai telah menggalakkan kemunculan Bandar-bandar baru seperti Taiping, Ipoh, Port Weld, Tapah dan Kampar di Perak, Kuala Lumpur, Port Swettenham dan Klang di Selangor serta Seremban dan Port Dickson di Negeri Sembilan.   Kaum Melayu masih kekal diperkampungan masing-masing walaupun peratusan penduduk Bandar menigkat dari semasa ke semasa, namun peratusan kaum Melayu di Bandar-bandar baharu tetap kecil. 

  

Tahun	Jumlah	Peratusan (%)
		Cina	India	Melayu	Lain-lain
1921	921,000	66.6	13.8	16.0	3.6
1931	1,284,000	65.4	14.8	15.9	3.9
1947	2,054,000	68.3	11.4	17.4	2.9

 Jadual di atas menunjukkan  komposisi Penduduk Bandar di Semenanjung Tanah Melayu  dan Singapura antara tahun 1921-1947   Masyarakat Melayu juga tidak digalakkan untuk menyertai sektor ekonomi moden. Alasan British ialah agar adat resam dan tradisi orang Melayu tidak terganggu dengan permodenan

Kaum Cina
Sebelum kedatangan British, bilangan masyarakat Cina adalah terlalu kecil dan kebayakkannya bekerja sebagai peniaga sahaja.kemasukkan masyarakat Cina secara beramai-ramai berlaku selepas pengambilan Pulau Pinang oleh British dari tangan Sultan Kedah pada tahun 1786

 Penghijrahan semakin pesat sejajar dengan perkembangan aktiviti perlombongan. Menjelang tahun 1870, bilangan masyarakat Cina di Sungai Ujong hamper 10,000 orang dan di larut Perak pada tahun 1873 terdapat seramai 40,000 orang. Antara lombong-lombong biji timah yang diusahakan oleh buruh-buruh Cina di Kuala Lumpur ialah di Ampang, Sungai Kanching dan Klang. Selain aktiviti perlombongan,kemasukan orang Cina ke Tanah Melayu di salurkan melalui aktiviti perladangan lada dan gambir. Orang Cina dibawa masuk ke Johor melalui Sistem Kangchu dengan menggunakan surat kebenaran yang dipanggil Surat Sungai.

Bilangan dan Peratusan Penduduk Cina di Tanah Melayu antara Tahun 1901-1941

Tahun	Bilangan Penduduk Tanah Melayu	Bilangan Penduduk Cina	Peratus Penduduk Cina
1901	1,227,195	583,396	48
1911	2,644,489	914,143	35
1921	3,338,545	1,170,551	36
1931	4,345,503	1,703,528	39
1941	5,545,173	2,418,615	44

Pihak British menggalakkan kemasukan buruh Cina dengan meluluskan beberapa undang-undang yang berkaitan. Misalnya pada tahun 1877, The Chinese Immigrants dan The Crimpling Ordinance telah diluluskan. Orang Cina yang datang ke Tanah Melayu sebenarnya terdiri daripada berbagai-bagai kelompok yang dapat dibezakan dari segi loghat, adat dan pengkhususan ekonomi. Antara kelompok-kelompoknya ialah Hokkien, Kantonis, Hakka, Teochew dan Hailam.

  

Walaupun kemasukan orang Cina secara besar-besaran tetapi bilangan ini tidak menentu ekoran ramai yang sering keluar masuk. Jumlah orang Cina lebih stabil selepas Perang Dunia Kedua.

Kaum India
Kedatangan buruh India ke Tanah Melayu hanya ketara pada abad ke-19 dan ke-20, hubungan antara India dan Semananjung Tanah Melayu berlaku sejak awal lagi.        

Hubungan yang bermula sejak abad pertama Masihi apabila penganut Hindu-Budda menyebarkan agama mereka di Nusantara. Penghijrahan masyarakat India ke Tanah Melayu berlaku secara besar-besaran mulai tahun 1840-an dan tumpuan masyarakat India ialah di kawasan-kawasan utama penanaman getah di Perak, Selangor dan Negeri Sembilan.

Catatan menunjukkan 90% daripada golongan penghijrah ialah oran Tamil yang berasal dari Chennai, manakala selebihnya ialah Telegu dan Malayalam. Selain orang Tamil, terdapat juga orang Punjabi dan Ceylon. Kumpulan etnik yang terbesar ialah orang Tamil yang membentuk 80% daripada keseluruhan penduduk India di Tanah Melayu sementara orang Malayati meliputi 7% dan orang Telegu pula berjumlah 4%.kebanyakkan orang Tamil, Malayati dan orang Telegu bekerja di estet-estet.

Sistem yang paling popular dalam usaha membawa masuk buruh-buruh India ialah Sistem Kangani. Mengikut sistem ini, seorang pekerja yang telah bekerja di Tanah Melayu dan pulang ke India perlu mencari buruh-buruh baharu untuk bekerja denganya di Tanah Melayu dan orang ini dipanggil Kangani. Namun sistem ini dihapuskan pada tahun 1938.

Penduduk India di Semenanjung Tanah Melayu antara Tahun 1911-1931

Wilayah/Tahun	1911	1921	1931
Negeri-negeri selat	82,055	104,628	132,277
Negeri-negeri Melayu Bersekutu	172,465	305,219	397,996
Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu	12,639	61,781	110,951
Jumlah	267,159	471,628	623,224